Budowa i pierwsze lata

Żydzi w Dąbrowie Tarnowskiej od 1697 roku mieli drewnianą synagogę. W pierwszej połowie XIX wieku do dyspozycji ludności żydowskiej Dąbrowy była jedna synagoga murowana (określana później jako Synagoga Stara), wzniesiona na miejscu drewnianej, która spłonęła w drugiej połowie XVIII wieku oraz kilkanaście niewielkich domów i salek modlitwy – tak zwanych sztibli. W latach 50. XIX wieku, w związku z postępującym szybko wzrostem liczebności Żydów w Dąbrowie i okolicy, podjęto decyzję o budowie nowej synagogi, którą ukończono na początku lat 60.Monumentalną, kamienną wzniesiono w II połowie XIX wieku przy głównej drodze miasta. Synagoga w Dąbrowie Tarnowskiej jest uznawana za perłę architektury chasydów w Polsce.

Została zbudowana według projektu żydowskiego architekta i inżyniera Abrahama Goldsteina. Głównym fundatorem był Izaak Stern , o czym informuje w języku hebrajskim napis umieszczony w górnej części ściany wschodniej. Dokładna data zakończenia budowy to najprawdopodobniej 1 kwietnia 1863 roku. Prace budowlane i wykończeniowe przy niej trwały w latach 1855-1865. Niepełnych informacji dostarcza korespondencja pomiędzy fundatorem a miejscowym stolarzem Joselem Süssem z 1863 roku, z której wynika, że ten ostatni w tym roku wykonał dla synagogi 14 okien i 2 drzwi.

Jeszcze na początku XX wieku obok budynku stała mała synagoga, w której modlili się Żydzi ortodoksyjni. Na początku tego stulecia zbudowano po stronie wschodniej mykwę, którą rozebrano po zakończeniu II wojny światowej. Podczas I wojny światowej synagoga uległa zniszczeniu. Zaraz po wojnie gruntownie została odnowiona, dzięki funduszom jednego z mieszkańców Dąbrowy – Golda. W latach 1936-1937 przeszła generalny remont pod nadzorem Dory Mertz z Tarnowa, podczas którego dobudowano do fasady w miejsce drewnianej konstrukcji, wielki, trójkondygnacyjny krużganek, flankowany dwiema wieżami z klatkami schodowymi.